تک فرزندی

مقام معظم رهبری :

دستگاههای دولتی مطلقا نباید پول بیت المال را صرف توقف نسل کنند.

رهبر معظم انقلاب چندین سال است که به مسئله افزایش جمعیت و راهکارهای برون رفت از کاهش جمعیت و نرخ باروری جمعیت برای رسیدن به حد قابل قبول تاکید کرده اند.

تک فرزندی

زندگی ماشینی باعث شده است تا برخی از زوج ها به داشتن تنها یک فرزند در زندگی خود بسنده نمایند.زوج هایی که به تک فرزندی معتقد ند ممکن است خودشان را قانع کنند که اداره خانوادگی سه عضو برای آنها از نظر اقتصادی به صرفه تر است و در ضمن تک فرزندی به آنها این امکان را می دهد که همه وقتشان را صرف تربیت ،پرورش و نظارت بر تنها کودک خانواده کنند،اما تک فرزندها کانون توجه خانواده می شوند و این موضوع به مرور زمان، خانواده را فرزند سالار می کند وقتی همه امکانات یک خانواده به یک کودک اختصاص می یابد سطح انتظارات والدین از او بشدت بالا می رود و آنها انتظار دارند  تنها فرزندشان در هر رقابتی بهترین باشد اما این انتظار، تک فرزند را مضطرب و پریشان می کند.

در این خانواده ها حکم ،حکم تک فرزند است چون او فقط یکی است وپدر و مادر از نظر عاطفی به او بشدت وابسته اند پس احساس می کنند باید همه خواسته هایش را برآورده کنند .برآورده کردن خواسته های تک فرزند در برخی موارد به اندازه ای می رسد که والدین ناخواسته برای راضی کردنش به او باج می دهند.

تک فرزندها نیز به پدر ورمادر وابستگی شدید دارند و حتی احتمال دارد براثر نزدیکی بیش از اندازه به آنها ،توانایی برقراری ارتباط با همسالان شان را از دست بدهند.

برای تک فرزندها والدین ،تنها خویشاوند نزدیک محسوب می شوند اما از آنجا که خواهر یا برداری ندارند در صورت فوت والدین بشدت تنها خواهند شد و اگر دوستانی صمیمی برای پر کردن خلا عاطفی پس از فوت والدین نداشته باشند احتمال افسرده شدن در آنها زیاد می شود .جای خالی کودکی دیگر در خانواده سبب می شود تک فرزندها درک کاملی از سهیم شدن و مشارکت اجتماعی نداشته باشند و بسیاری از فرصت های تربیتی که باید با حضور کودکی دیگر شکل بگیرند،از آنها دریغ شوند.

تک فرزندها تنها وارثان دارایی والدین هستند و احتمال دارد آگاهی از این موضوع آنها را نسبت به تلاش برای ارتقاء و پیشرفت بی انگیزه کند.

تک فرزندی بر سلامت روانی کودک نیز تاثیری منفی دارد.

و این مشکل سبب می شود تا نیم قرن دیگر واژه هایی چون عمو،خاله،عمه و دایی برای نسل های جدید تاریخی و غریب شوند و اگر همه زوج های جوان بخواهند تسلیم باور تک فرزندی شوند شبکه خانواده بشدت محدود می شود وبه این ترتیب فرصت ارتباط های جتماعی در رفت وآ»دهای خانوادگی کم خواهد شد و در نهایت وابستگی آنها به شبکه خانوادگی نیز بی رنگ می شود.

بی همبازی و بی هم صحبت ماندن تک فرزندها آنها را به خلا عاطفی دچار می کند که این خلا با کودک رشد می کند و در نسل های بعدی آنها تاثیری منفی می گذارد.

تک فرزندها بسیار دیر یاد می گیرند که چطور باید با کودکی دیگر ارتباط برقرارکنند ، چطور مشاجره ای را بین خودشان و اومدیریت کنند ،چگونه اسباب بازی هایشان را با هم قسمت کنند ،با چه روشی با او بر سر موضوعی به تفاهم برسند و حتی در مواردی از خواسته خود به خاطر او بگذرند.

تک فرزند ان نمی توانند ناامیدی ها و فشارهای روحی را تحمل کنند .چنانچه توهینی به آنها شود ،بی آن که قصد و غرضی در کار باشد این توهین را رفتاری عمدی وبه پشتوانه نیتی خاص تفسیر می کنند.چنانچه از مسئله ای رنجیده خاطر شوند این حالت را تا مدتهای مدید در درون خود زنده نگه می دارند.آنها فقط به برقراری روابط علاقمند ند که در برگیرنده منافع آنان باشد و احساساتشان را نیز جریحه دار نکند .آنها ممکن است ناراحتی های خود را با دیگران بیان نکنند و فردی درون گرا شوند .ممکن است تبحر لازم را نداشته باشند تا بتوانند دعواهای خود را بت دیگران به گونهای مدیریت کنند که در نهایت هر دو طرف راضی شوند.این نوع احساسات ناپخته معمولاً با تجربه هائی که فرد در زندگی خود کسب می کند ،درمان می شود.

جامعه ای با خانواده های تک فرزند

تک فرزندی علاوه بر تاثیرات ناخوشایندش بر خانوده ،بر جامعه هم تاثیری نه چندان مطلوب دارد.وقتی زوجی فقط یک فرصت برای فرزند آوری به خود می دهند جنسیت فرزند برای آنها مهم می شود و اگر جنسیت جنین در دوره بارداری چنان که انتظار دارند نباشد ممکن است دست به سقط آن بزنند که نمونه چنین حوادثی در هند مشاهده می شود.

به هم خوردن توازن میان شمار زنان و مردان هم از دیگر عواقب تک فرزندی است. چرا که ممکن است بیشتر زوج های جامعه یک جنس بخصوص را ترجیح دهند و به این ترتیب فراوانی جنس دیگر کاسته میشود که این مشکل در آینده ،را با مشکلاتی در زمینه های گوناگون از جمله ازدواج مواجه می کند.